Het leven van Harrie van de Looplijn — een coach van een uitstervend ras

Er zijn coaches die met tablets en data werken, en er is Harrie van de Looplijn.72 jaar, voormalig ausputzer met een titanium tackle en een lever van gewapend beton. Een man die nog steeds met zijn oude trainingsjack of een lange regenjas langs de lijn staat, alsof het 1983 is en de tijd hem niets kan maken.

Harrie speelde in zijn jonge jaren bij VV Laakzicht uit Den Haag, maar trok later de wereld in .Hij schopte het tot Aldershot FC in Engeland, waar hij “meer pinten tikte dan ballen raakte”, zoals hij zelf zegt .Daarna volgde een onverwacht avontuur bij de LA Aztecs, midden in het Amerikaanse voetbalcircus van de jaren ’70. Daar trainde hij met sterren, at hamburgers bij de training en ontdekte dat Amerikanen alles konden — behalve verdedigen.

Terug in Nederland werd hij trainer. Geen tactisch bord, geen laptop, geen PowerPoints.“Voetbal is simpel,” zegt hij. “Je moet alleen zorgen dat de goeie gasten op de goeie plek staan en dat ze niet zeiken.”

Onder zijn leiding wonnen dorpsclubs meer derby’s dan prijzen, maar in de kantine werd Harrie een legende.Een biertje, een Caballero zonder filter, en altijd een verhaal.

Vandaag de dag leidt hij nog af en toe een training, “om de jonge gasten wat karakter bij te brengen.”Hij moppert op de VAR, lacht om fitnesstrainers, en zegt dat hij “het nog altijd op techniek redt — zelfs aan de bar.”

Harrie van de Looplijn — een man uit een andere tijd, maar precies daarom onvervangbaar.

Interview: “Ik heb meer gezien dan menig bondscoach, maar ik blijf gewoon Harrie”

Interviewer: Harrie, je hebt gespeeld bij Aldershot FC en zelfs bij de LA Aztecs. Hoe kwam je daar terecht? Harrie: Ja, dat is een lang verhaal. Eigenlijk zou ik naar ADO Den Haag gaan, maar er kwam een Engelsman kijken. Dronken kerel, maar hij zag me drie keer in actie en zei: “You filthy bastard, come to Aldershot.” En ik dacht: ja, waarom niet. Engeland, pintjes, mooi publiek — ik was verkocht.

Interviewer: En Amerika? Harrie: Haha, ja, dat was pas wat. De LA Aztecs… allemaal zonnebrillen en witte tanden. Daar trainden ze met muziek op, jongen! Ik kwam daar met m’n plastic tas van de C1000 en een pakje Caballero. Ze keken me aan alsof ik uit een ander tijdperk kwam. Nou, dat klopte ook.

Interviewer: Wat vind je van het moderne voetbal? Harrie: Och jongen, het lijkt wel een toneelstuk tegenwoordig. VAR, GPS, hartslagmeters… vroeger had je een trainer die riep “werk harder” en dat was het. Nu hebben ze drie man om te zeggen dat je moe bent. Belachelijk.

Interviewer: Mis je het veld? Harrie: Elke dag. Maar ik sta nog regelmatig langs de lijn. Alleen dan met een pilsje in plaats van een fluitje. En als ik een speler zie die denkt dat hij beter weet, dan zeg ik: “Jongen, ik heb in Los Angeles gevoetbald toen jouw vader nog niet eens wist wat buitenspel was.”

Interviewer: Wat is je geheim om op je 72e nog zo fit te zijn? Harrie: Balans, jongen. Eén hand een biertje, andere hand een peuk? Nee hoor — tegenwoordig probeer ik het netjes te houden. Maar zolang ik blijf lachen, blijf ik bewegen.

Harrie van de Looplijn en De Erevisionair – Een ontmoeting met gevolgen

Het gebeurde vorig jaar in Cheltenham, Engeland. Een paardenracefestival, waar Harrie van de Looplijn naartoe was gelokt door een oud-teamgenoot van Aldershot FC, die inmiddels zijn geluk zocht in de paardenracerij.

Harrie heeft niets met gokken. Zoals hij zelf zegt:

“Ik zet alleen geld in als ik het kan terugverdienen met m’n grote mond.”

Tussen de regen, het geroep van de bookmakers en de geur van natte wollen jassen hoorde hij plots een stem met een herkenbare klank:

“Zeg ouwe, kom jij uit Nederland?”

Harrie draaide zich om en zag Gert-Jan, een man met een pint in de hand en een glimlach die je in de kroeg meteen vertrouwt. Naast hem stond een lange vent met een baard, waarvan Harrie direct dacht: “Dat wordt gezeik.”

En jawel — nog geen vijf minuten later bleek de lange een Amsterdammer.

“Hij begon over Ajax. Nou, toen wist ik genoeg,” vertelt Harrie.“Ik zei: ‘Luister jongen, ik heb liever een paard dat struikelt dan een Ajacied die overeind blijft.’Gert-Jan lag dubbel, en die lange keek alsof ik z’n scooter had gejat.”

De toon was gezet. En de vriendschap met Gert-Jan geboren.

Een paar maanden later liep Harrie Café Pub De Mallemolen binnen.“Gewoon even kijken hoe die gasten daar met voetbal bezig waren,” zegt hij.

Wat hij aantrof, was De Erevisionair — een knotsgek voorspelspel waarin de vaste klanten van De Mallemolen proberen de Eredivisie beter te doorgronden dan de bookmakers.

“Ze zaten daar met formulieren, biervlekken en discussies over buitenspel alsof het beleid was.Ik dacht: dit is het mooiste wat ik sinds m’n laatste promotie heb meegemaakt.”

Sindsdien is Harrie begeleider, scheidsrechter, en moreel kompas van het spel — al is “kompas” misschien een groot woord.Hij doet niet mee, hij kijkt toe. En hij praat.Veel.

“Ik zeg altijd: ik hoef geen formulier in te vullen.Want als ik wat zeg, is het al ingevuld.”

Gert-Jan, eigenaar van De Mallemolen, zegt het met een mengeling van bewondering en lichte paniek:

“Hij komt onaangekondigd binnen, bestelt een pilsje, en binnen tien minuten staat de halve kroeg te discussiëren. Vorige keer liep het zo uit de hand dat ik de wedstrijd maar afgezet heb. Maar goed, blijft een mooie kerel die Harrie.

🗣️ Harrie over De Erevisionair

“Voorspellen is mooi, maar je moet het wel kunnen verkopen.En als je fout zit — nou, dan lach je erom.Behalve die lange Amsterdammer, die wordt nog chagrijnig als Ajax wint.”

Harrie komt niet elke week. Soms duikt hij onverwacht op, leunt tegen de bar, en kijkt even hoe het er voor staat. En als het rumoer te groot wordt, steekt hij z’n hand op en zegt met die bekende stem:

“Luister, ik heb in Engeland en Amerika gespeeld, maar nergens zo veel ego’s gezien als hier aan de bar.”

Aan het eind van de avond loopt Harrie naar buiten, jas dicht, pet op.Hij kijkt nog één keer door het raam naar de mannen die verder discussiëren over Utrecht - Ajax ,en mompelt:

“Ze bedoelen het goed. Alleen jammer dat ze er geen reet van begrijpen.”

De Wijze Woorden van Harrie van de Looplijn

⚽ Over voetbal:

• “Voetbal is simpel. Het moeilijkste is dat je het simpel moet houden.”

• “Als je liever mooi speelt dan wint, moet je gaan schilderen.”

• “Een goeie tackle is als een goed huwelijk: hard erin en hopen dat het standhoudt.”

• “Tactiek is iets voor mensen die niet kunnen schreeuwen.”

• “VAR? Dat is gewoon een excuus voor mensen zonder gevoel.”

• “Je hoeft geen conditie te hebben als je goed staat — en ik stond altijd goed.”

• “Als je niet tegen een schop kan, had je maar tennis moeten doen. Of yoga.”

• “Ik heb spelers gehad die dachten dat pressing iets met hun stropdas te maken had.”

• “Een trainer die PowerPoints gebruikt, vertrouw ik niet. Die heeft z’n ploeg al verloren voor de aftrap.”

• “Ik heb liever een speler die drie meter verkeerd loopt maar wel durft, dan eentje die perfect staat te wachten tot het misgaat.”

🍺 Over De Mallemolen & De Erevisionair:

• “Ik voorspel niks, ik constateer achteraf dat ik gelijk had.”

• “De Erevisionair? Het WK voor mensen zonder talent, maar mét mening.”

• “Je kunt geen wedstrijd winnen aan de bar, maar je kunt ’m er wel verliezen.”

• “Die lange Amsterdammer weet veel van voetbal hoor — alleen klopt er niks van.”

• “De VAR zou hier in de kroeg gek worden, niemand hier heeft ooit gelijk.”

• “Gert-Jan organiseert het, ik corrigeer het. Zo hebben we allebei een dagtaak.”

💬 Over het leven:

• “Ik ben niet moeilijk, maar wel meestal de enige met gelijk.”

• “Balans, jongen. Eén hand een biertje, andere hand een plan.”

• “De dokter zei dat ik moest minderen. Ik vroeg: waarmee?”

• “Ik heb niks tegen Amsterdammers, zolang ze maar in Amsterdam blijven.”

• “Je kunt oud worden zonder wijs te worden — kijk maar naar de KNVB.”

• “Ik ben gestopt met roken, drinken en mopperen. En dat drie keer per dag.”

• “Er zijn twee dingen die ik niet vertrouw: regen op vrijdag en een spits die glimlacht.”

• “Als ik ooit rustig word, weet dan dat ik dood ben.”

🧠 Bonus: Harrie’s ongevraagde adviezen aan jonge spelers:

• “Luisteren is gratis, maar niemand doet het.”

• “Als je sneller bent dan slim, moet je stoppen zodra je denkt.”

• “Je hoeft geen leider te zijn, als je maar geen volger bent.”

• “Train hard, drink harder, en onthoud: je moeder is geen scout.”

• “Talent is mooi, karakter is beter. Talent drinkt niet met je mee, karakter wel.”